۲۷۲۲
عَفوُ اللّه ِ
الكتاب :
إنَّ اللّه َ كانَ عَفُوَّا غَفُورا» .۱
الحديث :
۱۳۳۴۸.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ لَمّا سَألَتهُ عائشَةُ عَنِ الدُّعاءِ في لَيلَة ) : تَقولينَ : اللّهُمَّ إنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ العَفوَ. فَاعفُ عَنّي.۲
۱۳۳۴۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الحَمدُ للّه ِِ الفاشي في الخَلقِ حَمدُهُ. و الغالِبِ جُندُهُ. و المُتَعالي جَدُّهُ. أحمَدُهُ عَلى نِعَمِهِ التُّؤَامِ. و آلائهِ العِظامِ. الّذي عَظُمَ حِلمُهُ فعَفا. و عَدَلَ في كُلِّ ما قَضى.۳
۱۳۳۵۰.عنه عليه السلام ( ـ في عَظَمَةِ اللّه ِ ـ ) : أمرُهُ قَضاءٌ و حِكمَةٌ. و رِضاهُ أمانٌ و رَحمَةٌ. يَقضي بِعِلمٍ. و يَعفو (يَغفِرُ) بِحِلمٍ.۴
۲۷۲۲
گذشت خدا
قرآن:
«همانا خدا بخشايشگر آمرزگار است».
حديث:
۱۳۳۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ در پاسخ به سؤال عايشه از دعاى شب قدر ـ ) فرمود : مى گويى: بار خدايا! تو بخشايشگرى و گذشت و بخشش را دوست مى دارى؛ پس مرا ببخش.
۱۳۳۴۹.امام على عليه السلام :ستايش خدايى را سزد كه ستايشش در ميان آفريدگان منتشر است و لشكرش پيروز و بزرگيش برتر از هر چيز، او را بر نعمتهاى پياپيش و بخششهاى بزرگش مى ستايم. آن خدايى كه بردباريش زياد است و مى بخشايد و در هر آنچه حكم كرده عدالت ورزيده است.
۱۳۳۵۰.امام على عليه السلام ( ـ درباره عظمت خدا ـ ) فرمود : فرمان خدا حتمى و حكيمانه است و خشنودى او ايمنى و رحمت است، با دانايى حكم مى كند و با بردبارى مى بخشد (مى آمرزد).
1.النساء : ۴۳.
2.سنن ابن ماجة : ۲/۱۲۶۵/۳۸۵۰.
3.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۱.
4.نهج البلاغة : الخطبة ۱۶۰.